مادر شهید «علیرضا نصرالله‌نژاد» نقل می‌کند: علیرضا هیچ‌وقت اهل گله و شکایت نبود.

همسر شهید نقل می کند: «محمد زنگانه در کودکی در مدرسه نقش یک شهید را بازی کرد سالها بعد وقتی جوانی رشید شده بود در نمایشنامه زندگی این نقش را حقیقت بخشید و برای همیشه جاویدان ماند.»

هم‌رزم شهید رضا آسیابی نقل می‌کند: « در یکی از عملیات‌ها به محاصره عراقی‌ها درآمده بودیم، به نوبت سمت دشمن شلیک می‌کردیم. چون نوبت به شهید آسیابی رسید، به‌ محض بلند شدن، صدای برخورد گلوله با کلاه آهنی‌اش شنیده شد».

شهید وابستگی عجیبی به مادر خود داشت. همیشه در کارها حتی کارهای منزل کمک می‌کرد.

شهید «علی امبر خیام تهرانی» از سوی بسیج داوطلب جبهه‌های جنگ شد، در جبهه تمام مسئولیت‌های سخت و دشوار را به عهده می‌گرفت، او پس از رشادت‌های فراوان در سوسنگرد به فیض شهادت نایل گشت.

شهید «محمدعلی اسودی شیره‌جینی» در مناجات‌نامه خود نوشته است: «معبودا! به حق پنج تن آل عبا دشمنان اسلام و قرآن را نابود بگردان.»

روحانی شهید «حسین میرزایی» در خاطراتش از رزمنده‌ای سخن گفت که حسرت یک آخ را به دل دشمن گذاشت.

شهید غلامعلی سرگزی به دلیل شغل حساسی که داشت دشمنان زیادی داشت و در مقابل صحبت‌های برادرش که می‌گفت: بیشتر مراقب خودت باش لبخندی می‌زد و می‌گفت؛ شهادت لیاقت می‌خواهد.

شهید علی تجلائی قبل از شروع مراسم عقد به همسرش گفت: اگر علاقه‌ای به من دارید و اگر به خوشبختی من می‌اندیشید، لطف کنید و از خدا برایم سرانجام شهادت را بخواهید.

شهید «امرالله آقایان» در فرازی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «از تفرقه و جدایی بپرهیزید و صدای حق‌طلبانه ما را به گوش جهانیان برسانید و کاخ ستمگران را به لرزه درآورید.»