نیت امام از فرصت یک شبه، عبادت و بندگی خدا بود ایشان به ما آموخت، عبودیت و راز و نیاز با حق تعالی، حتی ارزش مهلت گرفتن از دشمن را دارد، بندگی خدا بالاترین مقام یک انسان است.

اگر هفته خبرنگار مثل جام جهانی بود، ما شاید چهار سال یک بار هم روی برخی مسئولان را زیارت نمی کردیم! شهر و شهروندان، رسانه و خبرنگاران آمدنی و رفتنی نیستند. اما مسؤلیت و مدیریت، داستان علیحده ای دارد و اگر ماندنی بود به شما نمی رسید. انتقاد انتقام نیست و انتقاد شنیدن و الزام به پاسخگویی وظیفه مسئولان است.

همانا عباس نزد خداوند تبارک و تعالی مقامی دارد که تمامی شهیدان ، در روز قیامت ، بر او غبطه می‌خورند و رسیدن به آن مقام را آرزو می‌کنند.

اگر محبت انسان مسلمان توام با معرفت به منزلت امام زمانش باشد، دیگر امام در غربت و تنهایی قرار نمی‌گیرد، «ندای هل من ناصر ینصرنی» بلند نخواهد شد و پای خواص در منجلاب دنیا گیر نمی‌کند. در حقیقت عاشورا یک نشانی است که راه گم نشود.

امام حسین (ع) محبوب دل‌ همه ی آزادگان جهان فارغ از قومیت ، مذهب ، دین و ملیت است و آزادگی و عزت او و یاران باوفایش همه مرزهای جغرافیایی و نژادی را درنوردیده و به عاملی مستحکم برای تقویت وحدت و یکدلی مظلومان و مستضعفان جهان جهت ایستادگی در برابر مستکبران تبدیل شده است.

قیام ابا عبدالله الحسین(ع) نسخه‌ای شفا بخش برای همگان است، عاشورا تنها برای شیعیان حسین(ع) نیست، دستورالعمل و راهی برای همگان است