شهید علیرضا کوهستانی در وصیتنامه‌اش تاکید کرد: اگر احساس مسئولیت کنیم این بار سنگین مسئولیت کمر ما را خم کرده و باید این بار را بر دوش کشیم.

مادر شهید محسن عرب‌امیری می‌گوید پسرش پیش از شهادت به عکاسی علاقه داشت و می‌گفت می‌دانم به جبهه بروم دیگر بر نمی‌گردم.

همسر شهید «حسن بارانی» نقل می‌کند: نفت خانه تمام شده بود، شب را در سرما به سر بردیم در عالم خواب همسرم گفت: نگران نباشید فردا برایتان نفت می‌آورم.

شهید «رمضانعلی خسروی» در سال ۱۳۶۵ پس از پنج بار اعزام در عملیات کربلای ۴ به شهادت رسید.

شهید رحمانی از شهدای هشت سال دفاع مقدس است. غلامحسین از همراهان سیاسی جامعه روحانیت بود و در تشکیلات حزب جمهوری اسلامی فعالیت می‌کرد.

مادر شهید «حسن اعتراف» می‌گوید: «پنج ماه از پسرم خبری نبود پدرش بیمارستان‌ها را به امید خبری از او جستجو کرد، شبی به خوابم آمد و خبر بازگشتش را داد».

شهید غلامحسین رحمانی در آخرین نامه‌ای که برای همسرش نوشته است بیان می‌کند: «همسرم زندگی یک کلاس درس بیش نیست که انسان باید دیر یا زود امتحان پس بدهد.

هم‌رزم شهید حجازی می‌گوید: بعد از شهادتش طبق وصیت خودش سنگی در آن منطقه گذاشتیم و با خون خودش در همان مکان نوشتیم اینجا محل شهادت شهید حجازی گلوگاهی است.

شهید اسدالهی شهیر در فرازی از وصیت نامه‌اش می‌نویسد: می‌نویسم تا همه بدانند که در کجا هستند و چه بار مسئولیتی بر دوش دارند.

شهید محمد مهدوی از شهدای انقلاب سال ۱۳۵۷ است. تکنسین فنی هواپیما بود.