هم‌رزم شهید رضا آسیابی نقل می‌کند: « در یکی از عملیات‌ها به محاصره عراقی‌ها درآمده بودیم، به نوبت سمت دشمن شلیک می‌کردیم. چون نوبت به شهید آسیابی رسید، به‌ محض بلند شدن، صدای برخورد گلوله با کلاه آهنی‌اش شنیده شد».

مادر دانشجوی شهید «غلامحسین شریعتی» نقل می‌کند: «پسرم در دوران قبل از انقلاب در فعالیت‌های مذهبی و سیاسی حضور فعال داشت به صورتی که دستگیر و زندانی هم شده بود.»

شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

شهید محمود قوانلو در وصیت خود نوشت: سیاهی چادرتان، بیش از سرخی خون من قلب دشمن را می‌لرزاند.

شهید «محمدعلی احمدی» در وصیتنامه‌اش نوشت: شهادت مانند مادری است که تنها فرزندش را در آغوش می‌کشد پس مادر و پدر جان با خبر شنیدن شهادت من گریه نکنید بلکه به فکر شب دامادی من بیفت و خیلی خوشحال باشید.

پدر شهید نقل می‌کند: «یک روز متوجه شدم شهید عبدالزمان از کسی پول نمی‌گیرد. پدر خندید و گفت: این جوری که باید صلواتی کار کنیم. ایشان آنقدر بخشش داشت که به منافع خود فکر نمی‌کرد.»

مادر شهید خواب می‌بیند روبروی منزل تک‌درخت سروی کاشته شده اما با وزش یک باد تند درخت شکسته می‌شود و به‌جای آن چندین درخت رویید.

همسر شهید فرامرزی نقل می‌کند: «من با اینکه می‌دانستم همسرم به دلیل مجروحیت چند سال بیشتر زنده نمی‌ماند، ولی با اصرار خودم تصمیم گرفتم با او ازدواج کنم زیرا معتقد بودم برای سعادت ابدی باید از دنیا و تعلقات آن گذر کرد.»

مادر شهید قربانعلی ساوری نقل می‌کند: قربانعلی، یک روز قبل از اعزام به خانه همسایه رفت و مقداری آب نوشید و گفت: یا حسین شهید، حسین جان فردا برای زیارت تو عارم جبهه‌ها هستم و اطمینان دارم که دیگر آب روستای بالاجاده را نخواهم خورد.

شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»