به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» و به نقل از نوید شاهد؛ «شهید ابوالقاسم نکویی دامغانی»، پنجم فروردین ۱۳۴۲، در شهرستان علی‌آبادکتول دیده به جهان گشود.

 پدرش «هوشنگ»، تعمیرکار خودرو بود و مادرش «معصومه»، نام داشت و این شهید بزرگوار تا دوم راهنمایی درس خواند.

 او نیز تعمیرکار خودرو بود و به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و بیست و سوم آذر ۱۳۶۰، در گیلان‌غرب توسط نیروهای عراقی به شهادت رسید،  پیکر وی در منطقه بر جا ماند و مزار یاد بود او در گلزار شهدای امامزاده الازمن زادگاهش واقع است.

شهيد ابوالقاسم نكوئي در سال ۱۳۴۳ در خانواده اي مذهبي و متدين و دوست‌دار انقلاب اسلامي و امام خميني(ره) ديده به جهان گشود،  دوران كودكي ابوالقاسم دوران بياد ماندني و فراموش نشدني براي خانواده‌اش بود مادرش می‌گوید او فردي آرام بود که در  كارهاي منزل كمك حال من بود و رابطه بسيار خوب با ما داشت،  شهيد ابوالقاسم پس از طي دوران طفوليت وارد دبستان جهت فراگيري علم و دانش شدند و اين زمان پنج ساله را با موفقيت به پايان رساندند.

 این شهید بعد از اينكه از مدرسه به خانه مي‌آمد اول تكاليف و مشق‌هاي مدرسه انجام و صرف غذا و زماني كوتاه استراحت به مغازه مكانيكي پدر مي‌رفت تا در كنار فراگيري علم در مدرسه فن مكانيكي هم در كنار پدر بياموزد و شاگردانه‌اي كه از پدر در پايان هر روز مي‌گرفت آنها را جمع مي‌كرد و در زمان نياز به مادر مي‌داد تا كمك حال خرج خانه و ديگر موارد باشد، يادم است كه مبلغ زيادي كه جمع كرده بود به من داد و گفت: مادر جان اين پول‌ها را بگير و جهت خريد جهيزيه خواهرم استفاده كنید.

علاقه خاصي به ما و خواهر و برادرانش داشت، شهيد ابوالقاسم از همان كودكي علاقه خاصي به انجام فرائض ديني و اسلامي داشت،  يادم است ماه مبارك رمضان بود و ابوالقاسم نياز به آب و حمام داشت و ما در خانه حمام نداشتيم وی  مقداري آب را بر آتش گرم كرد و با همان آب بدن خودش را شستشو و غسل كرد تا بتواند روزه روز ماه مبارك را انجام دهد

 آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران اسلامي در بسيج محل ثبت‌نام کرد كه بيشتر شب‌ها را در مسجد به آموزش عقيدتي و نظامي و نگهباني مراكز مهم شهر مثل نيروگاه، سپاه، منبع آب و غیره و گشت شبانه در محل مي‌گذراند، علاقه خاصي به ورزش به‌خصوص تكواندو داشت كه چندين بار در مسابقات شهرستان شركت کرد.

 سرانجام اين دلاور خستگي ناپذير در سن ۱۷ سالگي در تاريخ بیست و سوم آذر ۱۳۶۰، در منطقه شياكوه استان كردستان  مفقود الاثر شد كه بعد از ۱۳ سال چشم انتظاري در سال ۱۳۷۳ پيكر پاك و مطهرش به آغوش گرم خانواده برگشت.

انتهای خبر/