به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «گلستان  ما» - محمد دیلم کتولی ؛ در یادداشت‌های پیشین راجع به اهمیت «جشنواره کندیسو» و گام‌های اولیه در فرایند برنامه‌ریزی یک جشنواره موفق، مطالبی را نوشتم که بخشی از آن را دوباره یادآوری می‌کنم:

از جمله این که «تعیین اهداف مشخص» یکی از الزامات یک جشنواره موفق است.

«اهداف» مانند یک قطب‌نما عمل می‌کند و جهتی را برای فرایند برنامه‌ریزی رویدادتان فراهم می‌کند.

جشنواره کندیسو اهداف تعریف شده‌ای باید داشته باشد:

معرفی، باز تعریف و ارتقای مبانی فرهنگی و تعاملات اجتماعی و ترویج و توسعه آن‌ها در کمالان (هنر، ادبیات، موسیقی، گردشگری و...)
شکوفایی و کشف استعداد، در کلیه زمینه‌های مختلف اجتماعی (علمی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی)
ترسیم افق روشنی از آینده هنر، علم، اخلاق عمومی، توسعه پایدار و... منطقه کمالان توسط «جشنواره کّندِیسو» و این نوید را بدهد که در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت چه در انتظار این منطقه است و قرار است که چه اتفاق خاصی بیفتد؟

در فحوای صحبت‌هایی که با برگزارکنندگان «جشنواره کندیسو» داشتم دریافتم که این عزیزان هم اهداف مشخص شده‌ای دارند که قطعاً یکی از این اهداف «جشنواره کندیسو و فرهنگ‌سازی حفاظت از محیط‌زیست» است .

در همان یادداشت گفتم:

«مجریان امر برای رسیدن به این اهداف، باید فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و حتی اقتصادی و سیاسی خود را طوری طراحی و برنامه‌ریزی نمایند که نتیجه آن در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت قابل‌سنجش اثربخشی و مشاهده ملموس باشد.»

آنچه از فردای برگزاری «جشنواره کندیسو» باید ببینیم این است:

«این جشنواره چقدر توانسته مردم عزیز و شریف کمالان، شهرستان علی‌آبادکتول و استان گلستان را نسبت به حفظ این «میراث طبیعی» حساس و نسبت به نگهداری، حفظ و حراست و پرورش آن تحریک و تشویق نماید؟»

مخاطبان محترم و عزیز می‌دانند که:

جنگل‌های هیرکانی محصول فعل‌وانفعالات پیچیده چندین میلیون‌ساله طبیعت است که به‌خاطر دخالت‌های انسانی دیگر تکرار نمی‌شود .

درختان کُندیس، ولیک بِه جنگلی، زالزالک، هندو خرما و.... سایر درختان میوه جنگلی بقایای همان فعل‌وانفعالات طبیعی است و هیچ‌کدام به دست بشر کاشته نشده و ما فقط از آنان بهره‌برداری و نوش جان کرده‌ایم بنابراین «نحوه بهره‌برداری» و «طریقه چیدن» ما از این درختان میوه جنگلی تأثیر زیادی در ادامه بقای این محصولات در جنگل‌های هیرکانی دارد .

تجربیات دیگران در مورد حفظ و حراست از منابع طبیعی می‌تواند آموزه‌های گران‌قدری برای ما باشد تا هم طبیعت را داشته باشیم و هم از آن حتی در حد «تأمین مایحتاج زندگی» بهره‌برداری کنیم .

هرچند معتقدم «تخم‌مرغ همسایه همیشه غار نیست!» و آنچه در سایر نقاط جهان اتفاق می‌افتند الزاماً از خودشان نیست و بسیاری از آنها محصول «غارت فرهنگی مشرق‌زمین» است؛ اما واقعیت این است که در عمل اروپای شمالی و کشورهای اسکاندیناوی در حفظ و حراست از طبیعت و زندگی در شرایط سخت بهترین عملکرد را دارند و الگوی خوبی برای استفاده از طبیعت هستند.

آنچه در یادداشت پیشین راجع به «کمالاتِ کمالان» نگاشتم اینک تکمیل می‌کنم که:

مردم شریف «بخش کمالان» و شهرستان علی‌آبادکتول باید پس از جشنواره و در تمام منطقه و در طول زمان رعایت مسائل زیست‌محیطی را نموده و نسبت به حفظ این نعمت‌های خداوند متعال هم شکرگزاری کرده و هم هنگام بهره‌برداری از درختان میوه‌های جنگلی از قطع شاخه‌های آنها، کال چینی و.... جلوگیری کرده و سهم حیوانات جنگل را برای آنها محفوظ نگهدارند زیرا که پرندگان و پستانداران و خزندگان و... در تکثیر، تعادل و توازن محیط‌زیست نقش اساسی دارند .

البته نیاز مبرم به آگاهی‌بخشی به جامعه از طریق تهیه و تألیف چند اثر مکتوب، ویدئوکلیپ و چندرسانه‌ای در این زمینه احساس می‌شود که مطمئن هستم مسئولان ذیربط در این باره تدابیر لازم را خواهند اندیشید .

موفقیت برگزارکنندگان «جشنواره کندیسو» و ارائه یک برنامه آموزنده، مفید و سازنده را توسط آنان از خداوند متعال آرزو دارم.