به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، تاریخ معاصر ایران، صحنه حضور مردی است که نامش با بیداری، حرکت، عزت و ایستادگی گره خورده است؛ امام خمینی(ره) نه فقط بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی، که احیاگر روح خودباوری و ایمان در ملتی بود که دهه‌ها از هویت خویش دور مانده بود.

امام آمد تا بگوید در دل ملت، نیرویی نهفته است که می‌تواند جهان را متحیر کند. وی سیاست را با اخلاق آشتی داد، دیانت را از انزوا بیرون کشید و جامعه را از حالت تماشاگر، به صحنه‌گردانی فعال در سرنوشت خویش فراخواند.

اما امروز، پس از گذشت بیش از چهار دهه از آن خیزش بزرگ، پرسشی مهم پیش‌روی ماست: چگونه می‌توان یاد امام و آرمان‌های وی را نه‌فقط در خاطره‌ها، بلکه در زندگی جاری مردم زنده نگه داشت؟

پاسخ، در بازتولید گفتمان امام در متن جامعه نهفته است. اندیشه‌های امام، اگر تنها در کتاب‌ها و مراسم سالانه محصور بمانند، از روح زمانه جدا خواهند شد. باید آن مفاهیم بلند، مانند «خودباوری»، «مردم‌محوری»، «ایستادگی در برابر سلطه»، «معنویت‌گرایی در سیاست» و مهم‌تر از همه، «امید به آینده» را به زبان نسل امروز ترجمه کرد.

جوان امروز، با مسائلی متفاوت از دوران انقلاب مواجه است؛ با بحران هویت، سردرگمی رسانه‌ای، چالش اقتصادی و سؤال‌های جدی درباره آینده. در چنین فضایی، بیش از هر چیز به چراغی برای راه نیاز دارد. این‌جاست که می‌توان از گفتمان امام، پلی ساخت میان دیروز و فردا.

امام خمینی(ره)، همواره از مردم سخن گفت؛ از توان آن‌ها، از کرامت‌شان و از ظرفیت‌شان برای ساختن آینده‌ای بهتر. ایشان  امید را نه در شعار، بلکه در واقعیت‌های اجتماعی می‌جست. امروز ما نیز باید همین مسیر را ادامه دهیم: انتقال پیام عزت و امید به نسل نو، نه از موضع بالا، بلکه در گفتگویی صادقانه، همدلانه و مسئولانه.

بیاییم یاد امام را فقط در قاب تصویر و تقویم خلاصه نکنیم؛ بلکه ایشان را به اندیشه‌ای زنده، الهام‌بخش و جهت‌دهنده در فضای اجتماعی و فرهنگی‌مان تبدیل کنیم. اگر چنین شود، نه تنها یاد امام باقی خواهد ماند، بلکه راه وی نیز همچنان پر رهرو خواهد بود.

انتهای خبر/